Niet alle bewoners kennen elkaar. Daarom stellen we in de nieuwsbrief een bewoner of gezin aan u voor. Deze maand Peggy van Ligten, een 57-jarige buurvrouw uit de Anjelierstraat.

‘Ik vind het allemaal prima hier. Zo’n leuk, oud huisje heeft zo veel charme. Met die mooie, houten kozijnen en die badkamer beneden. Eigenlijk is het gewoon een kast, maar dat vind ik heel grappig. Hoewel ik met een paar nieuwe tegels heel blij zou zijn. En natuurlijk heb ik ook last van tocht en vocht achter het behang. Maar verder vind ik het een heel fijn huis. En ik heb een heel leuke tuin, waarin ik veel heb geïnvesteerd. Hij is groot, met een hoge muur met een poort langs de zijkant, een prachtige vijver en veel verschillende planten. Daar ben ik heel blij mee. Er is geen inkijk en het is er heel rustig, dat voelt zen. Die tuin is echt een grote verrijking. Een stukje stilte in mijn leven. Je woont hier immers dicht bij de stad in een wijk waar mensen dicht op elkaar wonen. Dan is eigen stilte belangrijk. Dat gaat verder dan de rust op straat. Daarom zou ik graag op hetzelfde plekje willen terugkomen. Op straat mag het van mij wel wat groener worden. Meer bomen en bloemen in potten bij de huizen, een bankje, wat opsmuk. Al dat onkruid weg. Nog een belangrijk ding in mijn leven is muziek. Zingen, gitaar spelen, liedjes schrijven en optreden. Soms samen zingen met mijn lieve overbuurvrouw Anika met een theetje erbij. Voor de gezelligheid. Dit is in mijn leven eigenlijk het kleinste en oudste huis waar ik gewoond heb. Maar ooit heb ik een keer hardop tegen mezelf gezegd: ik wil graag in een huisje wonen waar ik van HOU… Ik kan nu wel zeggen dat die wens in vervulling is gegaan. Als het wordt gerenoveerd en mooier gemaakt, dan is dat fijn. Krijg ik een nieuw huis (het liefst op precies dezelfde plek), dan hoop ik dat ik daar net zoveel hart voor mag voelen als voor dit huisje. Een lieve  groet aan alle buurtbewoners in de Bloemwijk.’ Peggy van Ligten